De hond is een beetje kapot

‘Poëtische en vertederende miniatuurtjes zijn het, over de eerste schooldag, de dikke buik van mama en de geboorte van een broertje […] Randall Casaer| die ook Deprez’ vaste regisseur is, maakte net als in ‘Gelukkig heeft je moeder twee oren’ de tekeningen. Het zijn speelse werkstukjes, net als de brieven van de cabaretier-schrijver. (De Morgen, augustus 2011)

‘Alledaagse dingen uit het gezin Deprez, prachtig verwoord door Wouter. Het zijn grappige of ontroerende brieven die steeds recht uit het hart […] komen, opnieuw voorzien van leuke tekeningen van Randall Casaer. De hond is een beetje kapot is het derde en laatste vader-zoon boek. Een boek vol situaties die elke ouder wel zal herkennen. Wat ons betreft, een boek om te hebben en te koesteren!’ (Website De Boekenkast, september 2011)

‘De zoon van cabaretier Wouter Deprez is ondertussen bijna drie jaar. Wouter schrijft hem nog steeds brieven. Met een tedere en rake pen beschrijft hij herkenbare situaties en gevoelens voor iedereen met een tweejarige in huis.’ (De Zondag, december 2011)