‘Is het toeval dat Candaele telkens verrassend uit de hoek komt als de personages dieren zijn? Wonderlijk mooi combineert ze menselijke trekken met dierlijke eigenschappen en geeft daardoor een speelse en kleurrijke interpretatie aan het verhaal. De kevers zien er degelijk en conservatief uit in hun hagelwitte schortjes| je beseft meteen dat een feest organiseren het dolste is wat ze in jaren hebben bedacht. Geen wonder dat ze zich geen raad weten met die kleurrijke wezens die opeens langskomen. Zo tekent Candaele een waterjuffer als een zwierige oosterse danseres| een vlieg als een pioniersvlieger| hommels als stoere sportlui. […] Door een voortdurende perspectiefwisseling komt er een prettige dynamiek in het verhaal. Je ziet hoe groot of hoe klein de dieren zich voelen| je ziet hoe ze samen zijn of apart| sterk zijn of zwak. Een fris en helder groen houdt de opeenvolgende bladzijden mooi in balans. Wuivende grassprieten geven aan waar alles gebeurt| maar dankzij attributen zoals hoedjes| schoenen en stoelen komt het verhaal los van die ene locatie en wordt het naar de mensenwereld getild| waar jaloezie al menig feestje bedorven heeft.’ (De Standaard Letteren| maart 2004)
‘Het mooiste aan dit boek zijn de tekeningen. Op de allermooiste tekening wordt het feest opgebouwd. Met gekleurde lampionnen in de bomen. Het doet mij denken aan een lampionnenoptocht. Dat is mooi| ‘s avonds met al die gekleurde lichtjes.’ (Carlijn (8 jaar) in Kids Week Junior| oktober 2004)
‘Prettig en mooi geïllustreerd verhaal.’ (Alles wat ik mooi kan vinden| september 2019)