‘De projectie van volwassenen op kinderen is in dit eigentijds boek heel herkenbaar. De twaalfde man is een gevoelig, humoristisch geschreven verhaal voor beginnende lezers. Ondanks de beperkingen van het AVI-niveau (geen lange zinnen of moeilijke woorden) heef Hilde Vandermeeren toch ruimte gevonden om bloemrijk te schrijven. Ze gebruikt prachtige beelden, passend in de sfeer van het verhaal, die meteen het juiste beklemmende gevoel oproepen. Ook de karakterontwikkeling die vader en zoon doormaken, geeft het verhaal een diepgang die we van AVI-leesboeken niet gewend zijn. […] De jury was onder de indruk van dit juweeltje en daarom verdient De twaalfde man een Zilveren Griffel. De jury hoopt met deze beloning ook de voorlezende vaders die op zaterdag weer aan de zijlijn staan enige stof tot nadenken te geven.’ (Juryverslag Zilveren Griffel, oktober 2005)
‘De verhalen zijn ondanks de korte zinnen nergens houterig. Ook het beperkte vocabulaire van hun jonge lezers weerhoudt de auteurs er niet van beeldend en soms zelfs een beetje ‘literair’ te schrijven. Kinderen leren door deze boeken niet alleen lezen, maar ervaren ook hoe mooi taal kan zijn. […] Met eenvoudige, treffende beeldspraak werkt Vandermeeren het korte verhaal op een aantal punten smeuïg uit.’ (Algemeen Dagblad, mei 2004)
‘Hilde Vandermeeren typeert op pijnlijk herkenbare wijze al die ouders die aan de zijlijn hun kinderen aansporen en beloningen uitloven. […] De afloop is mooi, en de rust in huis en het plezier op het veld keren terug. Ik maak me sterk dat vele prille voetballertjes net zo communicatief zouden willen zijn als Marco en even goed in staat om hun (voetbal)terrein af te bakenen. Het verhaal is mooi en vlot geschreven, een paar eenvoudige en sterke beelden halen de emoties duidelijk naar voren en dat bevordert de inleving.’ (De Standaard Letteren, maart 2004)